Pochwała prostoty

„Wybrałem bycie zwyczajnym, ponieważ zwyczajność jest przejawem Boskości. Prawda o tym, czym naprawdę jest nasze prawdziwe „ja”, może zostać odkryta dzięki ścieżkom prawdziwego życia. Życie pełne troski i życzliwości to wszystko, czego potrzeba. Reszta pojawia się we właściwym czasie. Bóg jest obecny w codzienności.” Tak David R. Hawkins w Zapiskach autobiograficznych wyjaśnia powody swojego powrotu z siedmioletniego pustelniczego odosobnienia i przebywania w Boskiej Obecności do zwyczajnego życia.

Kilka prostych duchowych narzędzi

David R. Hawkins powrócił do praktyki lekarza, naukowca i swojej najważniejszej pracy, polegającej na tym, by tak wielu ludziom przybliżyć Obecność: „Obecność jest cicha i niesie ze sobą stan Pokoju (…) Gdy umysł cichnie, myśl „Ja jestem” także znika i czysta Świadomość rozbłyska, aby oświecić to, czym każdy jest, był i zawsze będzie, poza wszelkimi słowami i wszechświatami, poza czasem, a więc bez początku i końca. Ludzie zastanawiają się, jak osiągnąć taki stan świadomości, jednak niewielu podąża tą drogą, bo jest za prosta.”

Wystarczy wybrać i zastosować kilka prostych duchowych narzędzi i je systematycznie, konsekwentnie stosować w każdej sytuacji i wobec każdej osoby. Pamiętać, że duchowy rozwój nie jest wynikiem wiedzy o Prawdzie i Miłości, ale chęci stania się Prawdą i Miłością. Taka transformacja jest darem Boskiej Łaski, a nie naszej ludzkiej woli.

W książce „Przekraczanie poziomów świadomości” autor podaje proste, wypróbowane narzędzia, które okazały się bardzo skuteczne w ciągu stuleci:

1. Być życzliwym wobec wszystkiego i każdego, włącznie ze sobą, przez cały czas, bez wyjątków.
2. Czcić całe życie we wszystkich jego przejawach, niezależnie od wszystkiego, nawet jeśli się tego nie rozumie.
3. Nie wywodzić żadnej faktycznej, niezawodnej wiedzy na temat niczego. Prosić Boga, by odsłonił ich znaczenie.
4. Postanowić dostrzec ukryte piękno wszystkiego, co istnieje – wówczas samo się objawia.
5. Wybaczyć wszystko, czego było się świadkiem lub doświadczyło, nie ważne co to było. Pamiętać o Chrystusie, Buddzie i Krisznie; wszyscy powiedzieli, że błąd wynika z niewiedzy. Sokrates powiedział, że każdy człowiek może wybrać tylko to, w co wierzy, że jest dobrem.
6. Podchodzić do całego życia z pokorą i być gotowym do porzucenia wszelkiego pozycjonowania i mentalnych/emocjonalnych sporów czy zysku.
7. Przejawiać chęć zrzeczenia się jakiegokolwiek dostrzegania zysku, pożądania, czy korzyści, a dzięki temu chcieć bezinteresownie służyć życiu we wszystkich jego aspektach.
8. Zamieniać swoje życie w żywą modlitwę dzięki intencji, zestrojeniu, pokorze i poddaniu. Prawdziwa duchowa rzeczywistość jest właściwie sposobem życia.
9. Dzięki weryfikacji potwierdzać poziom świadomości i duchową prawdę nauczycieli, nauk, grup duchowych, z którą zamierzamy się zestroić lub uczyć.
10. Zaakceptować fakt, że dzięki duchowej deklaracji, zaangażowaniu i poddaniu, pojawia się Wiedza, która dostarcza wsparcia, informacji i wszystkiego, czego potrzeba w całej podróży.

Leśny mnich Jagaro

Pisząc ten tekst, jestem świeżo po spotkaniu z buddyjskim leśnym mnichem Jagaro z Tajlandii. „Spędzimy ten czas wskazując na piękno, które czeka na nas w głębi naszych serc, jeśli mamy odwagę, by tam zajrzeć” – tak brzmiało zaproszenie mnicha do wspólnych ćwiczeń.

Prócz opowieści o skromnym życiu mnichów w leśnych chatach i duchowych praktykach, była wspólna medytacja i praktyka chodzenia. Chodząc wolno od ściany do ściany koncentrowaliśmy się wyłącznie na odczuciach w stopach, na stawianym teraz kroku, tylko to. Już po niespełna dwóch godzinach prostego ćwiczenia czuliśmy wewnętrzne wyciszenie, koncentrację umysłu, wdzięczność i radość.

Ajahn Chah urzeczywistniony buddyjski nauczyciel pytany, jakie książki wiodące ku Rozpoznaniu Rzeczywistości mógłby polecić ludziom, by je studiowali, odpowiadał: „tylko jedną” i natychmiast wskazywał na serce.

Esencja jego nauczania była bardzo prosta: bądź uważny, nie lgnij do niczego, pozwól rzeczom odejść i poddaj się rzeczywistości takiej, jaka jest. Każda Tradycja, religia, wartościowa praktyka przypomina nam o tej Prawdzie, że wszystko jest już w nas („Królestwo Boże jest w was”), a droga rozwoju duchowego jest prosta. Nie wymaga znajomości magicznych zaklęć, skomplikowanych rytuałów. Jest to ścieżka zwykłego człowieka a nie szlak dla wybrańców. Bóg jest obecny w codziennym życiu. Codziennie spotykamy Boga w drugim człowieku, a wydarzenia każdego dnia są zadaną lekcją i możliwością uwolnienia od świata ego i wzrastania do pokoju i radości.